Η κάθε μέρα που περνά Με βρίσκει όλο και πιο τρελό Με δοκιμάζει η εποχή Τα όρια μου ξεπερνώ Δεν Έχω ανάγκη κανένα Δεν έχω ανάγκη εσένα.. Δεν έχω όρεξη να ακούω ή να μιλάω Έχω κουραστεί πάρα πολύ Δεν την παλεύω Δεν με νοιάζει η γνώμη σου Όσο μιλάς χαζεύω Ότι και να κάνεις την απόφαση μου πήρα Σηκώνω ένα τοίχος μπροστά μου Και δεν σε βλέπω Μη μιλάς δεν ακούω μαλακίες Ο κάθε βλάκας αμπελοφιλοσοφίες Όλοι την πίπα τους να πουν Τους άλλους να κατηγορούν Την ανυπόφορη ζωή τους αγνοούν Τους σιχάθηκα Φεύγω από αυτό τον κόσμο τον τοξικό Μέσα στον πανικό μου Τα κάνω όλα πουτάνα Μια φορά για το καλό μου Μες την παράνοια βυθίζομαι τόσο καιρό Η Αχαριστία των ανθρώπων τι πράμα Δεν θα μπω καν στον κόπο θα σε γαμήσει το κάρμα Εποχές παράξενες βιώνουμε Βαρέθηκα τα πάντα, σταματάω να Αναλώνομαι Κατεστραμμένο παρελθόν Εξαθλίωση ηθών, τόσα ανείπωτα Δεν έγινε και τίποτα Μου είπαν Ναι, μετάνιωσα όσα επέλεξα Επηρεάστηκα πολύ μα κατέληξα Τώρα τα μάτια μου ορθάνοιχτα, Τα αδύνατα πια δυνατά τα κάνω Κερδίζω κι ας χάνω Μη μιλάς δεν ακούω μαλακίες Ο κάθε βλάκας αμπελοφιλοσοφίες Όλοι την πίπα τους να πουν Τους άλλους να κατηγορούν Την ανυπόφορη ζωή τους αγνοούν Τους σιχάθηκα Φεύγω από αυτό τον κόσμο τον τοξικό Μέσα στον πανικό μου τα κάνω όλα πουτάνα Μια φορά για το καλό μου Μες την παράνοια βυθίζομαι τόσο καιρό Η Αχαριστία των ανθρώπων τι πράμα Δεν θα μπω καν στον κόπο Θα σε γαμήσει το κάρμα Ρε σήκω φύγε από ‘δω Νόμιζες θα χαθώ Με έριξες δέκα Δέκα θα σηκωθώ Επηρεάζομαι Ναι Παθιάζομαι Ναι Τρελαίνομαι Ναι Κουράζομαι Ναι Τσαντίζομαι Ναι Μα πίσω από την πλάτη σου δε μιλώ Πάντα Ειλικρινής δεν με διαψεύδει κανείς Ότι έχω πει πράξη κάνω Κι έχω λόγο σπαθί Πάρ’την μιζέρια σου και Βρες ένα άλλο θύμα μπορείς Κοίτα σου δείχνω Η πόρτα είναι εκεί! Φεύγω από αυτό τον κόσμο τον τοξικό Μέσα στον πανικό μου Τα κάνω όλα πουτάνα Μια φορά για το καλό μου Μες την παράνοια βυθίζομαι τόσο καιρό Η Αχαριστία των ανθρώπων τι πράμα Δεν θα μπω καν στον κόπο Θα σε γαμήσει το κάρμα Θα σε γαμήσει το κάρμα Θα σε γαμήσει το κάρμα Θα σε γαμήσει το κάρμα Κάρμα Κάρμα

Είμαι το λάθος στην γωνία περιμένω Όταν το κάνεις φυτίλι γίνομαι αναμμένο Είμαι το λαθος λένε πως είμαι για καλό σου Πρέπει να ξέρεις πάντα θα θέλω το κακό σου Είμαι το Λάθος περιμένω στη γωνία Σε κάθε κίνηση σου αρπάζω την ευκαιρία Δεν το επέλεξα.. απλά είναι στη φύση μου ! Αντικατοπτρίζω πανω σου όλα τα μίση μου Πως θα φωνάξεις με το στόμα φιμωμένο Μένω αναγκαστικά πάνω σου χαραγμένο Είμαι το λάθος είμαι όσα έχεις γίνει Σε ένα κόσμο ουτοπικό τροφή θα είσαι για τα κτήνη τροφή θα είσαι για τα κτήνη Για τα κτήνη Έγινα Βράχος.. και κυλάω μονάχος , Έφτασα στο τέλος βυθισμένος στο αχανές μου Πάθος, Με δίδαξε η ζωή πως τίποτα δεν ξέρω Μηδενικά που αναζητούνε την αξία μια παράλογη του νου δικαιολογία Όλα είναι λάθος μα το λάθος είμαι εγώ Κοίτα να χεις ασχολία όσο σε χειραγωγώ δεν έμαθες ποτέ, όσο υπάρχεις θα υπάρχω Απο τα λάθη σου πηγάζω κι όλο εμπόδια θα βάζω Έγινα Βράχος.. και κυλάω μονάχος , Έφτασα στο τέλος βυθισμένος στο αχανές μου Πάθος, Με δίδαξε η ζωή πως τίποτα δεν ξέρω καταραμένοσ νους και πειραγμένος καταραμένοσ νους και πειραγμένος κανείς δεν έχει ηθική δεν έχει σθένος Τρέφεται η ψυχή του κόσμου απο το μένος Καλύτερα μονάχος μου παρά στη βρώμα βουτηγμένος Έγινα Βράχος.. και κυλάω μονάχος , Έφτασα στο τέλος βυθισμένος στο αχανές μου Πάθος, Με δίδαξε η ζωή πως τίποτα δεν ξέρω Είμαι το λαθος λένε πως είμαι για καλό σου Πρέπει να ξέρεις πάντα θα θέλω το κακό σου

Όλοι ζούμε από τύχη … Σωστά Τ; ι άλλο θα μας τύχει, Φοβισμένοι καθημερινά Μεγάλο φιάσκο ο βιοπορισμός Δουλεία η δουλειά μας Κι Ένα τσίρκο στην υγεία μας, πως? θα αρρωστήσεις θα πας νοσοκομείο αν είσαι τυχερός θα έχουνε και κλίνες Η χώρα μας είναι για το βιβλίο Γκίνες Στην αχρηστία χα και στις κομπίνες Έχεις θράσος θέλεις και ταξίδια πλοίο αεροπλάνο οδικώς ή με το τρένο; το Σπιτικό σου έγινε αποκαΐδια Ο κόπος μιας ζωής στα σκουπίδια Όσο σκέφτομαι τόσο αηδιάζω με τον τόπο αυτό Τόσα χρόνια νόμιζα πως ήμουν ξύπνιος Πως Είχα τον έλεγχο στη δική μου τη ζωή Α@#”α Μια κοινωνία που την έχει πάρει ύπνος Ένα Κράτος που μας κάνει Εκ γενετής Λοβοτομή Μη Κλαις γιατί μας πήρε τώρα και μας σήκωσε ψηλά το κεφάλι Βγάλε Φωνή Σήκω πάνω απ’ τον καναπέ σου Ζούμε σαν τα πρόβατα που πάνε για σφαγή Λοβοτομή Η Ακρότητα στην χώρα να οργιάζει Παιδεραστές βιαστές και δολοφόνοι Ο καθένας πάντα είναι ότι δηλώνει όσο αθωώνονται το μυαλό θολώνει Άραξε για Καφε και μην ψηφίσεις Πήγαινε βάλε βενζίνη με oil pass Με Εξοικονομώ φτιάξε το σπίτι Με το καλάθι του νοικοκυριού να φας Δούλευε μια ζωή σε τρεις δουλειές Πλήρωνε τους φόρους για των άλλων τα γαμίσια Φτάσε 70 και σύνταξη αν θες Μια πανδημία κι εσύ στα κυπαρίσσια Τόσα χρόνια νόμιζα πως ήμουν ξύπνιος Πως Είχα τον έλεγχο στη δική μου τη ζωή Α@#”α Μια κοινωνία που την έχει πάρει ύπνος Ένα Κράτος που μας κάνει Εκ γενετής Λοβοτομή Μη Κλαις γιατί μας πήρε τώρα και μας σήκωσε ψηλά το κεφάλι Βγάλε Φωνή Σήκω πάνω απ’ τον καναπέ σου Ζούμε σαν τα πρόβατα που πάνε για σφαγή Λοβοτομή Πουτάνα κοινωνία πολυτελείας Όλα υπό έλεγχο τα’ χεις με το στανιό Τα παιδιά σου μόνιμα τα ευνουχίζεις Δεν έχουν όραμα δεν έχουνε σκοπό Νεκρο-ζώντανοι Δε βγάζουν άχνα Σε βολεύει να βγάλουμε το σκασμό Όμως είμαι εδώ Να σου τα χώνω Να ξυπνήσω όλο τον κόσμο μπορώ Τόσα χρόνια νόμιζα πως ήμουν ξύπνιος Πως Είχα τον έλεγχο στη δική μου τη ζωή Α@#”α Μια κοινωνία που την έχει πάρει ύπνος Ένα Κράτος που μας κάνει Εκ γενετής Λοβοτομή Μη Κλαις γιατί μας πήρε τώρα και μας σήκωσε ψηλά το κεφάλι Βγάλε Φωνή Σήκω πάνω απ’ τον καναπέ σου Ζούμε σαν τα πρόβατα που πάνε για σφαγή Λοβοτομή Όσο σκέφτομαι Λοβοτομή τόσο αηδιάζω λοβοτομή με τον τόπο αυτό Λοβοτομή

Δεν σου χαϊδεύω τα αυτιά τα ματώνω Δεν σε φοβίζω μόνο σε αρματώνω Δεν θα σου πω τι να κάνεις γνωρίζεις Την αλήθεια μου σου λέω κι αποφασίζεις Μετά από κάμποσα χρόνια είδα αρκετά Είδα να δίνεις αγάπη να λαμβάνεις σκατά Είδα φιλίες ψέματα κι εγωισμό Είδα τη ζήλεια να τραντάζει σαν σεισμό Χωρίς να έχεις ευθύνη θα φταις για όλα Για κάθε αρχίδι για κάθε καργιόλα Όσο βοηθάς όσο δίνεις τη ζωή σου Πάλι στο τέλος θα σου πουν άντε γαμήσου Ποιος θα πληρώσει για το χρόνο που χεις χάσει; Ποιος συμμερίζεται το άγχος της δουλειάς σου; ποιος αναγνώρισε όλα αυτά που έδωσες αφιλοκερδώς; ποιος είναι μάγκας με τα αρχίδια τα δικά σου; Άκουσε με Άκουσε με καλά Δεν θέλω να’χω μαζί σου επαφές Δεν έχω χρόνο να γίνω αυτό που θες Δεν σου κρατάω κακιά κι ας Ήσουνα η αιτία θες να νιώθεις για μένα Χαιρεκακία Χαιρεκακία Χαιρεκακία Στα πρόθυρα καταστροφής έφτασα Σε μονοπάτια διαστροφής βάδισα Χάθηκα ψάχνοντας τον άσωτο εαυτό μου Στην απομόνωση στο καταφύγιο μου Ζω Σε ένα άσυλο που ηδη το ξέρεις Δεν σε χρειάζομαι και υποφέρεις Κοίτα με είμαι όσα θα ήθελες μα είσαι απών Είμαι Αέναος κύκλος σε ένα αιώνιο παρόν Άκουσε με Άκουσε με καλά Δεν θέλω να’χω μαζί σου επαφές Δεν έχω χρόνο να γίνω αυτό που θες Δεν σου κρατάω κακιά κι ας Ήσουνα η αιτία θες να νιώθεις για μένα Μην νομίζεις πως δεν το χα καταλάβει Πως δεν έβλεπα μπροστά μου Το μήνυμα είχα λάβει Κάθε προσπάθεια που έκανα Να βρω τον Εαυτό μου Στον καθρέφτη σου ήταν το είδωλο μου Εν τέλη πάλεψα με δαίμονες Με σκοτεινές μου εμμονές Με λάθη μου με επιλογές των άλλων Μου έλεγαν να αγαπώ εμένα Λόγια διαταραγμένα Όλα στα αρχίδια μου γραμμένα δυστυχώς Χαιρεκακία για σένα νιώθω αηδία Χαιρεκακία νιώθω αηδία Χαιρεκακία νιώθω αηδία Χαιρεκακία για σένα νιώθω αηδία Άκουσε με Άκουσε με Ξανά Δεν θέλω να’χω μαζί σου επαφές Δεν έχω χρόνο να γίνω αυτό που θες Δεν σου κρατάω κακιά κι ας Ήσουνα η αιτία θες να νιώθεις για μένα Δεν θέλω να’χω μαζί σου επαφές Δεν έχω χρόνο να γίνω αυτό που θες Δεν σου κρατάω κακιά κι ας Ήσουνα η αιτία θες να νιώθεις για μένα Χαιρεκακία Χαιρεκακία Χαιρεκακία Έφτασε λοιπόν η ώρα Θα σε ξεφτιλίσω τώρα Έφτασε λοιπόν η ώρα Σε έχω ξεφτιλίσει ώρα

Τίποτα πια δεν με ενδιαφέρει όλα στη ζωή μου πλέον τα’χω καταφέρει καλά Όσα έκανα τόσα έμαθα τελικά όλα είναι δανεικά Τώρα θέλω να ακούσεις καλά Θα στο πω Μόνο μια φορά Δεν ανήκει κανείς σε κανένα Πόσο μάλλον εγώ σε εσένα Μάζευα τόσα να σου πω Μα Πλέον δεν θέλω γιατί Έφυγα , τώρα έφυγα Πλέον έμαθα Πως είναι να ζω Χωρίς εσένα Κάποτε Έφερα τα πάνω κάτω για σενα Όλα πήγανε στον πάτο θαμμένα Πίστευα πως έχεις αξία Ενώ ήσουν αχαριστία Μάζευα τόσα να σου πω Μα Πλέον δεν θέλω γιατί Έφυγα , τώρα έφυγα Πλέον έμαθα Πως είναι να ζω Χωρίς εσένα Δεν έχω ανάγκη κανένα Κι αυτό είναι μόνο η αρχή Θα συνεχίσω για εμένα Για κανένα δεν είμαι εκεί Έφυγα , σου λέω έφυγα Πλέον έμαθα Πως είναι να ζω Χωρίς εσένα Έφυγα Μακριά απο σένα τώρα έφυγα Ήσουν ένα ψέμα Πλέον έμαθα Πως είναι να ζω Χωρίς εσένα

Στην σου καρδιά ένα κενό μαύρο σκοτεινό Με ένα στόχο μακρινό αδιανόητο ψάχνοντας το φως νιώθεις ικανός πάντα Παλεύεις με τους φόβους καθώς φτάνεις τα 40 Ο χρόνος στο διαβα του όλα τα αλλάζει Καλύτερα ή χειρότερα δεν τον νοιάζει Απ την αρχή είχες τον τελευταίο λόγο Καθως ολα τα έπνιγες από τον φόβο Τώρα τι πες μου τι τι ρωτάς το γιατί Όλα μπήκαν στη θέση τους όπως τα χαμε πει Δε μιλάς δε γελάς τι φώρτο πια κουβαλάς Δε σε έμαθαν να παλεύεις για όλα αυτά που αγαπάς Τώρα πως θα αλλάξεις?… κάτι που χει χαθεί… Την ημερα να αδράξεις, να γεμίσει η ψυχή! Μην ακούς πια κανένα, δεν είσαι έρμαιο του κόσμου! Αυτός που ουρλιάζει εκεί μέσα σε ξέρει, είναι ο εαυτός σου….Αφιμωσέ τον! Δεν είμαι για εδώ Σε Αυτο το βατερλό Έφυγα για καλό Μια φορά κι έναν καιρό Κάτσε να σκεφτεις λιγάκι και δες χωρίς καθόλου παρεμβολές σκέψου μόνο όσα θες τίποτα παραπάνω Τώρα Κοιτα τους φόβους σου στα μάτια και μου λες Είναι το πρόβλημα μα λύσεις πολλές Μέσα απο τη βρώμα του χθες ανθίζει ενα λουλούδι το τραγούδι γαληνεύει τις δικές μας ψυχές και Δεν είμαι για εδώ Σε αυτό το βατερλό Έφυγα για καλό Μια φορά κι έναν καιρό Κοιτα είχα μια ελπιδα τώρα όλα τα είδα Κάθε μέρα μοιάζει η ζωή μου μου Με άρρωστη παγίδα Γύρω νεκροζωντανοι μου τρώνε τη μερίδα Μορφώνονται διαβάζοντας την κάθε εφημερίδα Μαλακιες για θέματα όλα είναι ψέματα Μας έχουν δεμένους για δικά τους συμφέροντα Όλοι βγάζουν εις βάρος σου όλοι για τα λεφτά Όλοι είναι για την πάρτη τους στα έχω πει όλα αυτά Αφιέρωσε χρόνο για σένα Άσε τη μάζα να ζει μες το ψέμα Δεν είμαι για εδώ Σε αυτό το βατερλό Έφυγα για καλό Μια φορά κι έναν καιρό

Εσύ φωνάζεις, μα ούτε που κοιτάνε Έχεις ανάγκη, αυτοί σε προσπερνάνε Όταν πεινάσουν μόνο έρχονται να φάνε Βρυκόλακες, ενέργειας . Έχεις στεγνώσει δεν σου έχει μείνει σάλιο Μια ζωή δίνεις τα πάντα για τον άλλο Έτσι έχεις μάθει, να σε στραγγίζουν Άψυχο κουβάρι οι τύψεις το γεμίζουν Βάλε φωτιά, στο παρελθόν σου Ήρθε η ώρα να κόψεις αυτή την κλάψα! Έχεις ευθύνη για το ανέλπιστο εγώ σου! Πέτα στα σκουπίδια αυτή τη.. μίζερη σου Μάσκα… Όλοι Τα χέρια σας Ψηλά Όλοι Τα μεσαία σας Δάχτυλα Σε αυτούς που μας την έφεραν πισώπλατα Για κάθε βλάκα που σε βλέπει ως Μειονότητα Ξύπνα Για τους εχθρούς πουν παραμονεύουν Όλοι Για τους φίλους που λάκκο σου μαγειρεύουν Καθώς γελούν εις βάρος σου με δέος Γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος Είδες ανέβηκες στα μάτια των οικείων σου Των τόσο αχόρταγων που ήταν εναντίον σου Τώρα τους είπες ένα Όχι Και τρομάξανε (Μύρισαν αλλού τροφή και σε ξεχάσανε) όλοι τριγύρω σου… Κοίτα μαζεύτηκαν Τα Ανομήματά σου όλα αφέθηκαν Ίσως η αντίδραση σου τους ξενίζει Η γνώμη του κόσμου αυτού πια δεν με αγγίζει Μπροστά σου θα κοιτάς Ποιο είναι το πάθος σου; ποια είναι τα τα θέλω σου; Ολα τα ήξερες κι ας πονάς! Τώρα είσαι Εσύ μόνο και το Συμφέρον Σου Όλοι Τα χέρια σας Ψηλά Όλοι Τα μεσαία σας Δάχτυλα Σε αυτούς που μας την έφεραν πισώπλατα Για κάθε βλάκα που σε βλέπει ως Μειονότητα Ξύπνα Για τους εχθρούς πουν παραμονεύουν Όλοι Για τους φίλους που λάκκο σου μαγειρεύουν Καθώς γελούν εις βάρος σου με δέος Γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος Είμαι κι εγώ μήπως ένας απο αυτούς ; κάνω τα ίδια που έχω πάθει; Μπορεί να βρίσκομαι στον πάτο για καιρό Όχι δεν θα γίνω σαν κι εσένα κατακάθι Ποτέ!! Σήκωσε ψιλά τώρα το κεφάλι Ψάξε την έξοδο μέσα απο το βόθρο Μπορεί να χάνεσαι μα συγκεντρώσου Διέξοδο θα βρεις μόνο αν την έχεις στο μυαλό σου Όλοι Τα χέρια σας Ψηλά Όλοι Τα μεσαία σας Δάχτυλα Σε αυτούς που μας την έφεραν πισώπλατα Για κάθε βλάκα που σε βλέπει ως Μειονότητα Ξύπνα Για τους εχθρούς πουν παραμονεύουν Όλοι Για τους φίλους που λάκκο σου μαγειρεύουν Καθώς γελούν εις βάρος σου με δέος Γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος Όλοι Τα χέρια σας Ψηλά Όλοι Τα μεσαία σας Δάχτυλα Σε αυτούς που μας την έφεραν πισώπλατα Για κάθε βλάκα που σε βλέπει ως Μειονότητα Ξύπνα Για τους εχθρούς πουν παραμονεύουν Όλοι Για τους φίλους που λάκκο σου μαγειρεύουν Καθώς γελούν εις βάρος σου με δέος Γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος

Όντας ρομαντικός... Καλλιτέχνης Σε μια κοινωνία αταίριαστος υπνωτισμένος οικειοθελώς όλοι για έναν και ένας τρελός Πως; Έχουμε χάσει πια το φως! Ο νόμος... της ζούγκλας, ενεργός έχουμε τεχνολογία ευτυχώς μεταφράζουμε εξέλιξη το τέλος μας Φοράμε αρώματα πάνω απτή δυσοσμία Είναι η χαρά ζωγραφισμένη στη θλίψη μας Κι όλοι κομμάτια σε μια κοινωνία Άφησε με παράταμε Άφησε με άφησε με κάνε μου τη χάρη Δε νιώθω τίποτα δε θέλω να σωθώ Αναλαμβάνω εγώ την ευθύνη Η ζωή με έχει κάνει Αγρίμι Δε μασάω πια τα άντερα μου Τίποτα άλλο δεν έχει μείνει εδώ Νιώθω πια Τελειωμένος Διανοητικά εντελώς πειραγμένος Απο χέρι χαμένος Πρέπει να αναγεννηθώ Από μικρός χειραγωγημένος λανθασμένα μεγαλωμένος Η κριτική μου στέρησε το σθένος πρέπει τώρα να σηκωθώ τίποτα πια δεν έχω να αποδείξω Τίποτα πια απ’την αρχή θα ξεκινήσω Μη μου μιλάς δε θέλω ούτε να σε φτύσω Βαρέθηκα βαρέθηκα Άφησε με, κάνε μου τη χάρη Δε νιώθω τίποτα πια, δε θέλω να σωθώ Αναλαμβάνω εγώ την ευθύνη Η ζωή με έχει κάνει Αγρίμι Δε μασάω πια τα άντερα μου Τίποτα άλλο δεν έχει μείνει εδώ Ο καθένας από μας έχει μια ιστορία Γεννιόμαστε πεθαίνουμε ξεχνάμε την ουσία δε ζούμε υποφέρουμε κάνοντας ησυχία Μα όταν γνώμη εκφέρουμε γίνεται φασαρία Ο κόσμος φιμωμένος δεν μοιάζει θυμωμένος Ανέχτηκε χτυπήματα δεν μοιάζει λαβωμένος Μεγάλο το μυστήριο τεράστια ανοχή Για όσα βιώνουμε μια καριόλα εποχή Άφησε με άφησε με κάνε μου τη χάρη Δε νιώθω τίποτα δε θέλω να σωθώ Αναλαμβάνω εγώ την ευθύνη Η ζωή με έχει κάνει Αγρίμι Δε μασάω πια τα άντερα μου Τίποτα άλλο δεν έχει μείνει εδώ Πνέω τα μένεα

1. Ασφυξία(Πάνω Κάτω) Αχαχα… Δούνε και λαβείν ποιος δουλεύει ποιον Δούλευε δούλε δούλευε δούλευε μέχρι να πεις αμήν Βγαίνω από το σπίτι, κοιτάζω τους χαμένους τους αλλοπρόσαλλομπαρουτοκαπνισμένους Μέσα στα μάτια τους υπάρχει αυτή η θλίψη Μια μέρα απτή ζωή τους το μυαλό μου δεν αγγίζει, Συνεχίζω… σκαλωμένος κατά γράμμα τη ρουτίνα Ένα πιόνι κολλημένο σε μια άρρωστη Αθήνα μόνος μου μια τοξικότητα Χαιρεκακία η πραγματικότητα Αυτή η πραγματικότητα είναι που σε εξοντώνει σε πληγώνει αλλοτριώνει μένεις μόνος μέχρι τώρα ακόμα ψάχνω αυτή τη σκέψη που αν σε βρει θα σε πεισμώνει μπας και βάλεις πια το φίμωτρο Αυτό που σε φιμώνει Ρε δε θέλει να χεις χάρισμα θέλει πολύ δουλειά να μη λασκάρουν βίδες Όταν ελπίδες της ζωής μας κινηθούν για φιλτράρισμα τζαμαρουμε για όνειρα που φουντώνουν ελπίδες Θέλω να βλέπω τον κόσμο Θέλω να βλέπω τον κόσμο Πάνω Κάτω Χαμένο στην Αθήνα Να με κοιτάζει μες τα μάτια Λιπόθυμος μες τον πυρήνα Αντιασφυξιογόνα μάσκα Παθαίνω ασφυξία Μουδιάζει το μυαλό μου Δεν μπορώ να αναπνεύσω Αγνοείται η ψυχή μου Τα έχω χαμένα Πόσο κοστίζει η ζωή μου Δε νοιάζεται κανένας Παίζω με τις λέξεις, σαν παίζω με τον πόνο μου χείριστος για μένα αυτός που κλέβει απ’ τον χρόνο μου Σαλιώνω το μικρόφωνο ποτέ ποτέ το λόγο μου τον μπόγο μου στο δρόμο μου πατώντας κάθε φόβο μου Όλο λέω θα το γράψω όταν θα κατασταλάξω Κι όσο το αναλύω έτσι μου έρχεται να σκάσω Πάτα το play να ρέει να καίει επάνω στο beat να το στάξω Γιατί αν χάσω την ψυχή μου μόνο τότε θα τους μοιάσω Χάθηκα ενδιάμεσα στις λέξεις και στα σημεία στίξης Με ένα κόμμα αλλάζεις νόημα και αυτό που θες να δείξεις όταν βάζεις μια τελεία κοίτα πίσω μην γυρίζεις όσο βλέπεις τρεις τελείες ποτέ μην πάψεις να ελπίζεις Τα κόμπια ματωμένα από ανείπωτες προτάσεις Σε τοίχους χτυπημένα κάπου για να ξεσπάσεις οι λέξεις σπάνε όσα δεν μπορείς εσύ να σπάσεις Κι αντί για να κερδίσεις ρε τα πάντα να τα χάσεις Θέλω να βλέπω τον κόσμο Θέλω να βλέπω τον κόσμο Πάνω Κάτω Χαμένο στην Αθήνα Να με κοιτάζει μες τα μάτια Λιπόθυμος μες τον πυρήνα Αντιασφυξιογόνα μάσκα Παθαίνω ασφυξία Μουδιάζει το μυαλό μου Δεν μπορώ να αναπνεύσω Αγνοείται η ψυχή μου Τα έχω χαμένα Πόσο κοστίζει η ζωή μου Δε νοιάζεται κανένας Όχι δεν φοβάμαι θα μιλήσω Να Σταρχιδια μου κι αν σε ενοχλήσω Ήρθε η ώρα τώρα προχώρα Είμαστε η ελπίδα σε αυτή τη χώρα Ξεκίνα Θέλω να βλέπω τον κόσμο Θέλω να βλέπω τον κόσμο Τι; Πάνω Κάτω Χαμένο στην Αθήνα Να με κοιτάζει μες τα μάτια Λιπόθυμος μες τον πυρήνα Αντιασφυξιογόνα μάσκα Παθαίνω ασφυξία Μουδιάζει το μυαλό μου Δεν μπορώ να αναπνεύσω Αγνοείται η ψυχή μου Τα έχω χαμένα Πόσο κοστίζει η ζωή μου Δε νοιάζεται κανένας Κανένας Δεν νοιάζεται κανένας(κανένας) Δεν νοιάζεται κανένας(κανένας) Δεν νοιάζεται κανένας (κανενας) Ούτε για μένα ούτε για σένα

Πάλι ρε φταίω, αναλαμβάνω την ευθύνη Οι ενοχές μου, όλα όσα μου έχουν μείνει Προστατεύω έτσι λίγο την ψυχή μου Κάθε μέρα κυνηγάω μέσα στο χάος τη γαλήνη Όταν το πάθος γίνει η αιτία (της αλήθειας) Τα λάθη μου θα τρως αμάσητα Ξανά Άνοιξα την πόρτα μου στην παράνοια Μια γενιά από οικόσιτα… Παράσιτα! Πάλι φωνές, δεν το καταλαβαίνω μια ζωή να λύνονται ολα με προσπάθεια Ένα κομμάτι σου είναι πάνω ξεχασμένο Μάλλον θα φταίει πως έμαθα μες την απάθεια Όταν το πάθος γίνει η αιτία (της αλήθειας) Τα λάθη μου θα τρως αμάσητα Ξανά Άνοιξα την πόρτα μου στην παράνοια Μια γενιά από οικόσιτα… Παράσιτα! Κάνετε λάθος Εγώ θα βγω από αυτό το βατερλό Όλα αυτά τα παράσιτα οι βρυκολακες ενέργειας σε έναν τοξικό κόσμο αμάθειας Που μου προκαλεί ασφυξία Βλέπω τώρα την χαιρεκακία τους όταν ζούμε εμείς στην αφάνεια βράζω μέσα μου πνέω τα μένεα Έχοντας υποστεί λοβοτομή Όταν το πάθος γίνει η αιτία (της αλήθειας) Τα λάθη μου θα τρως αμάσητα Ξανά Άνοιξα την πόρτα μου στην παράνοια Μια γενιά από οικόσιτα… Παράσιτα! Το λάθος Βρυκόλακες ενέργειας Κόσμος τοξικός Βατερλό Ασφυξία Χαιρεκακία Αφάνεια Πνέω τα μένεα Λοβοτομή