Sociale controle

Alom klinkt er verbazing dat de ontvoering van drie vrouwen in Cleveland maar liefst tien jaar kon duren. Buurtbewoners schamen zich, omdat ze al die jaren niets in de gaten hadden (Trouw, 8 mei). Waar was de sociale controle? Hoe kunnen mensen zo langs elkaar leven? Ik moest opeens denken aan de speelfilm 'Jagten', waarin precies het omgekeerde gebeurt. Die film zet treffend en indringend het drama neer van vermeend seksueel misbruik van een kind in een hechte dorpsgemeenschap. Het leven van de hoofdrolspeler krijgt een dramatische wending. Niet in de laatste plaats door de publieke opinie, die zich tegen hem keert, zelfs nadat hij is vrijgesproken. Onschuld betekent niet dat de gemeenschap zich weer liefdevol over hem ontfermt: hij blijft aangeschoten wild. De film is illustratief voor de werkelijkheid, ben ik bang. In het ene geval te weinig, in het andere te veel sociale bemoeienis. Hoe kunnen we zonder paranoia oog houden voor elkaars wel en wee?

Henk Warmer Lelystad

Ook een denktank insturen? denktank@trouw.nl