SKYLINES

Η γη είναι η μόνη μας ανάμνηση
Κι όλοι εμείς; μια ουτοπική, ίσως, απόπειρα συντονισμού
Σε μια ηλιαχτίδα με ένα φευγαλέο τόνο
Από γέλιο και δάκρυ
Για τη γη που αφήνουμε
Τα μάτια που ξεχνάμε
Όλα είναι κάτι από εμάς
Μα τα αφήνουμε θέλοντας να τα αρπάξουμε
Να τα ορίσουμε να τα φυλακίσουμε
Στην κρυψώνα μας
Όλα φεύγουν κάθε στιγμή
Για να τα δούμε διαφορετικά
Όλα πρέπει να γίνουν
Για μια καινούργια αφορμή
Μια καινούργια οδύσσεια
Αφού εξορίσαμε την Ιθάκη μέσα στα όπλα μας
Εκεί έξω στο διάστημα
Ακούω τη φωνή σου
Την ώρα που γεννήθηκες
Πριν χωριστούμε απ΄ το υπέροχο χρώμα του

johny f 16/01/2003